Pivnica, pab ili „Pub“ na engleskom, odavno se smatra društvenom ustanovom za piće i istaknuti je deo britanske, irske, australijske, novozelandske, bretonske, kanadske i južnoafričke kulture.
Pabovi su u mnogim selima i drugim većim mestima, bili središnji deo zajednice pa nije čudo da je Samuel Pepis (Samuel Pepys) u svom dnevniku koji je vodio u 17. veku napisao: „ Pabovi su srce Engleske“. Ovi tipovi lokala su morali biti licencirani, kako bi mogli zvanično prodavati alkoholna pića. Zanimljivo je da su pabove još nazivali i „Opuštenom društvenom ustanovom za piće“.
Meštani Britanskih ostrva, pivo konzumiraju još od bronzanog doba. Dolaskom Rimskog carstva, Rimljani su pabove preimenovali u taverne u kojima su se putnici namernici mogli osvežiti raznim pićima. U 5. veku padom Rimsko-Britanskog kraljevstva, Rimljani odlaze sa tih prostora i Anglosaksonci ponovo pokreću pivnice, koje su potekle bukvalno iz brojnih kućnih radinosti.
Anglosaksonci (Anglo-Saxon) su ispred pabova koje su nazivali „Alehouses“, postavljali zeleni žbun koji je obaveštavao prolaznike da lokal radi. Zanimljivo je da su se pivnice ubrzo pretvorile u takozvane „kuće za sastanke“ u kojima su se meštani okupljali na sastancima tokom kojih su dogovarali pomoć onima, kojima je ta pomoć bila najneophodnija.
tekst: Hedonist magazin
foto: Pixabay
